“هنگامی که از غم و اضطراب به ستوه می‌آییم، یا به پریشانی می‌افتیم از احساس‌های قدرتمندی که مجبوریم در دلمان نگه داریم و از هیچ موجود زنده‌ای نیز همدلی نخواهیم و نجوییم و در عین حال این احساس‌ها را پس نرانیم یا نتوانیم پس برانیم، بله، در چنین حالاتی گاه به سراغ شعر می‌رویم… به شعر پناه می‌بریم.” - اگنس گری