قتل امیرحسین خادمی به قدری منو ناراحت کرد که هیچی نمی‌تونستم بگم. واقعاً دهنم بسته شده بود. امیرحسین یکی از شجاع ترین آدماییه که فرصت شناختشو متاسفانه نداشتم ولی خیلی خیلی خوب می‌دونم، فردی که این همه سختی رو تحمل کرده و بعدتر با وحشتناک ترین چیز ممکن رو به رو شده و باز هم برای خودش و حقش جنگیده چقدر شجاع باید باشه. از بدترین تجربه ها، تعرض جنسیه ولی تهدیدات بعدش ابعاد وحشتناکی دارن. حس تنهایی و ترسی که یه قربانی تعرض حس می‌کنه وقتی حتی حق قربانی بودن هم ازش گرفته میشه و پخش شدن فیلم این جنایت میشه بدترین کابوس ممکن. این‌که این پسر با فقط ۱۶ سال سن باز هم سرپا شده و رفته شکایت کرده و این سیستم داغون، این سیستم قربانی ستیز مزخرف باز هم نتونسته امنیتش رو تامین کنه عصبانیم می‌کنه. واقعا‌ً هیچی نمی‌شه گفت. واقعاً درد و غمش بزرگتر از تصوره. واقعاً حق امیرحسین خیلی بیشتر از این ها بود.

پ.ن: ببخشید اگه جملاتم یکم گیجن. همچنان پیدا کردن کلمات سخته ولی می‌خواستم حتماً از امیرحسین نامی تو این کانال بمونه چون من تا آخر عمر به این بچه فکر می‌کنم.